Ur. 1690 w Strongoli
Zm. 27 maja 1730 w Wiedniu
Włoski kompozytor okresu baroku
Edukacje muzyczna odebrał u Gaetana Greca w Conservatorio dei Poveri di Gesù Cristo w Neapolu. Po studiach objął posadę maestro di capella na dworze księcia Sansevera. Swoją pierwszą operą buffo w dialekcie neapolitańskim, Lo cecato fauzo, wystawił w Teatro Fiorentini w 1719 roku i odniósł niebywały sukces. Operą seria debiutował w 1722 roku w Teatro San Bartolomeo (Publio Cornelio Scipione). Dzięki uznaniu, jakie osiągnęła, mógł poświęcić się komponowaniu kolejnych oper i wystawianiu ich na scenach Neapolu, Rzymu, Wenecji i Parmy. Nawiązał współpracę z Pietro Metastasiem, do którego librett napisał sześć oper. Nad jego karierą ciążyła rywalizacja z innym słynnym neapolitańczykiem, Niccola Porporą. W 1730, wystawiając w Rzymie Alessandra i Artaserse, Vinci usiłował nie dopuścić do premiery Mitrydata Porpory. Przez krótki czas był również nauczycielem i maestro di capella neapolitańskiego konserwatorium, w którym uczył się wówczas młody Pergolesi. Pracował też dla klasztoru Santa Caterina w Formiello, dla którego komponował utwory sakralne.
Zmarł przedwcześnie w tajemniczych okolicznościach, co stało się powodem domniemań o jego otruciu.
Poza operami, których skomponował 18, napisał też kantaty, dwa oratoria oraz wiele utworów instrumentalnych.
Słowa kluczowe: Artaserse, Neapol, opera barokowa, opera włoska, Vinci