Ur. 1670 lub 1671 w Wenecji
Zm. 28 grudnia 1736 w Wiedniu
Włoski kompozytor okresu baroku
Był synem skrzypka. W dzieciństwie śpiewał w chórze bazyliki św. Marka w Wenecji oraz uczył się gry na różnych instrumentach, m.in. na skrzypcach i wiolonczeli u Giovanniego Legrenziego. Od 1699 przebywał w Mantui. Pracował tam na dworze księcia Ferdynanda Karola Gonzagi, wielbiciela opery, jako maestro di capella. Kompozycje napisane dla księcia Mantui nie zachowały się. W 1707 przeniósł się do Barcelony na dwór Karola VI Habsburga, gdzie pracował jako kompozytor. Napisał wówczas kilka dzieł, które były pierwszymi włoskimi operami wystawionymi w Hiszpanii. W 1708 wrócił do Włoch na dwór księcia Francesco Marii Ruspolego w Rzymie jako maestro di capella. Napisał wówczas swoje ważne dzieło La costanza in amor vince l’inganno (1710) dla publicznego teatru w Maceracie. Od 1716 mieszkał w Wiedniu, gdzie objął posadę vice-maestro di capella na dworze cesarskim. Skomponował wówczas około 40 oper, zarówno tragicznych, jak i komicznych. Podejmował się też realizacji zamówień dla dworu arcybiskupa Salzburga. W Wiedniu mieszkał i pracował do śmierci.
Był jednym z najpopularniejszych i najbardziej uznanych kompozytorów swoich czasów. Był twórcą niezwykle płodnym, skomponował m.in. 114 dzieł religijnych (w tym 20 mszy, motety, nieszpory), 37 oper, 26 tzw. serenat scenicznych, 29 oratoriów, kantaty, madrygały i wiele dzieł instrumentalnych. Do kilku z jego oper libretta napisał Pietro Metastasio.
Słowa kluczowe: Caldara, opera barokowa