Hasse Johann Adolph

Johann_Adolph_HasseUr. 25 marca 1699 w Bergedorfie pod Hamburgiem

Zm. 16 grudnia 1783 w Wenecji

Niemiecki kompozytor późnego baroku

 

Urodził się w rodzinie z muzycznymi tradycjami, a ojciec nauczył go podstaw muzyki. W wieku 19 lat wstąpił jako śpiewak tenorowy do opery w Hamburgu, którą kierował Reinhard Kaiser, który wcześniej zatrudnił jako skrzypka G.F. Haendla. W kolejnym sezonie Hasse został z polecenia Johanna Ulricha von Köninga zatrudniony w operze dworskiej księstwa Brunszwik-Lünenburg, gdzie zadebiutował jako kompozytor oper (Antigonus, 1723). Książe sfinansował dalszą edukację muzyczną Hassego i wysłał go do Italii. W 1724 kompozytor  odwiedził Neapol, gdzie zetknął się z Nicola Porporą i Alessandrem Scarlattim oraz spotkał słynnych śpiewaków, m.in. Farinellego.

Do roku 1730 Hasse przebywał we Włoszech, głównie w Neapolu, komponując dla tamtejszej opery królewskiej. W 1726 podróżował po Włoszech, a w 1727 poznał w Wenecji śpiewaczkę Fausitnę Bordoni, którą poślubił w 1730 roku. Dla scen włoskich skomponował w tym czasie 9 oper seria i 6 neapolitańskich.

W 1730 roku otrzymał posadę maestro di capella na dworze elektora saskiego w Dreźnie, gdzie razem z żoną przyjechał w roku 1731. Faustina stała się rychło ulubienicą drezdeńskiej publiczności, a zwłaszcza elektora i polskiego króla Augusta II Mocnego, przez co małżonkowie musieli się często rozstawać. Hasse podróżował do Włoch, a także do Londynu, gdzie przyłączył się do konkurującego z Haendlem Porpory. W jego teatrze wystawił w 1733 roku operę Artaserse. Komponował w tym czasie zarówno dla teatrów włoskich, jak i dla opery drezdeńskiej. W Dreźnie osiadł na stałe w 1739 roku, po śmierci Augusta II. Mieszkał tam z żoną do 1763 roku, w międzyczasie podróżując do Włoch, Wiednia, a prawdopodobnie również do Warszawy. Jedna z jego oper, Zenobia, została napisana specjalnie dla królewskiego teatru w Warszawie, tzw. Operalni, i tu miała premierę z okazji urodzin króla w 1761 roku.

W 1750 roku zdobył stanowisko Oberkappelmeistera, a w 1764 tytuł Supremum Musice Rector, co potwierdzało jego wysoką pozycję w świecie muzycznym. Komponował również dla dworu w Wiedniu, na którym cieszył się poparciem cesarzowej Marii Teresy i gdzie zetknął się z twórczością nastoletniego wówczas Mozarta. W 1771 wystawiono tam jego ostatnią operę Il Ruggiero. W końcu jednak opuścił Wiedeń i wrócił do Wenecji, gdzie w 1782 roku zmarła jego żona, a rok później on sam.

Był kompozytorem niezwykle płodnym, skomponował 120 oper, wiele oratoriów, kantat, mszy i utworów instrumentalnych.

Opery Hassego

Słowa kluczowe: , ,

Dodaj komentarz