Almira HWV 1

opera w trzech aktach
muzyka Georg Friedrich Haendel
libretto Giulio Pancieri w przekładzie Friedricha Christiana Feustkinga
premiera w Theater am Gänsemarkt w Hamburgu, 8 stycznia 1705

Premierowa obsada
Almira (sopran) – Conradin (?)
Bellante (sopran)
Edilia (sopran)
Osman (tenor) – Johann Dreyer (?)
Fernando (tenor) – Johann Mattheson (?)
Tabarco (tenor) – Christoph Rauch (?)
Raymondo (bas) – Gottfried Grunewald (?)
Gonsalvo (bas)

Akt I

Almira, królowa Kastylii kocha Fernanda, młodzieńca o którego pochodzeniu nic nie wiadomo. Ma jednak poślubić Osmana, dowódcę swych wojsk. Ów, zadurzony w Edilii, przyjmuje zaproszenie księżniczki Bellante.

Akt II

Bellante kocha Osmana, odpierając równocześnie zaloty jego ojca Gonsalva. Na dworze Almiry pojawia się natomiast incognito Raymondo, król Mauretanii, aby zdobyć serce królowej. Królowa podejrzewa, że Fernando kocha Edilię. Osman chce wyzwać Fernenda na pojedynek, jednak Almira na to nie pozwala. Edilia znajduje sztylet Osmana przy łożu Almiry i jest zazdrosna.

Akt III

Podczas przyjęcia na cześć Raymonda, który występuje jako ambasador Mauretanii, Gonsalvo ściga Bellante. Raymondo jest natomiast zadurzony w Edilii. Fernando trafia do lochu jako rzekomy kochanek Edilii, która z kolei przyjmuje zaloty Raymonda. Almira początkowo skazuje Fernanda na śmierć, jednak po chwili ułaskawia go i daje wiarę jego uczuciom do siebie. Osman, porzucony przez Edilię, zwraca się ku Bellante. Gonsalvo odkrywa, że Fernando jest jego zaginionym przed laty synem. Wszyscy są szczęśliwi.

 

 

 

Słowa kluczowe: Almira, Haendel, opera barokowa, opera włoska