Muzio Scevola

Muzio Scevola HWV 13

pasticcio w trzech aktach

muzyka Georg Friedrich Haendel – uwertura i akt III; Filipo Amadei – akt I; Giovanni Bononcini – akt II

libretto Paolo Antonio Rolli

premiera w Royal Theatre Covent Garden w Londynie, 15 kwietnia 1721

Premierowa obsada

Muzio Scevola (alt-kastrat) – Francesco Bernardi, zwany Senesino

Clelia (sopran) –Margherita Durastanti

Orazio (sopran-kastrat) – Matteo Berselli

Fidalma (sopran) – Maddalena Salvai

Tarquinio (sopran) – Caterina Galerati

Irene (alt) – Anastasia Robinson

Porsenna (bas) – Giseppe Maria Boschi

Akt I

Król Etrusków, Porsenna, obiecał rękę swej córki Irene Tarquinio, władcy Rzymu, który jednak utracił swój tron. Irene nie chce jednak Tarquinia, ponieważ darzy miłością Orazio. Orazio nie zdaje sobie sprawy ze złych uczynków Tarquinia i chce, by ten wrócił na tron Rzymu. Podczas bitwy w obronie Rzymu Orazio podpala most i skacze do Tybru.

Akt II

Muzio Scevola kocha Clelię. Chce zapobiec planom Porsenny i wdziera się w przebraniu do jego obozu, by zabić króla. Jednak prze omyłkę atakuje jego urzędnika i zostaje aresztowany. Chcąc udowodnić swoją niezłomność, wkłada rękę w ogień, co wywiera na królu tak duże wrażenie, że ten uwalnia Muzia. Podczas bitwy Clelia zostaje więźniem Porsenny.

Akt III

Porsenna ulega miłości do Clelii, ta jednak kocha innego (Lungo pensar). Król wtajemnicza Muzia w swoje uczucia, ten zaś namawia Clelię, by uległa królowi (Pupille sdegnose). Dziewczyna rozpacza (Io d’altro regno – Dimmi, crudele amore) zaprasza obu konkurentów na tajemna schadzkę. Posenna triumfuje (Volante più dei venti). Orazio i Irene rozstają się (Come, se ti vedrò – Con lui volate). Posenna i Muzio stawiają się na miejscu schadzki, gdzie dowiadują się od Clelii, że wybiera ona śmierć, i widzą, jak dziewczyna rzuca się do Tybru. Muzio chce oddać życie za gest ukochanej, jednak Porsenna nie przyjmuje jego ofiary. Muzio zaprasza go więc na Kapitol (Spera che tra le care). Tarquinio próbuje porwać Irene (Ah, dolce nome), Orazio ratuje ukochaną (duet Vivo senz’alma). Na Kapitolu Irene oskarża Tarquinia, Porsenna decyduje się oddać córkę Orazio, Clelię zaś – Muzio (duet Ma come amar). W Rzymie zapanuje pokój.

 

Słowa kluczowe: , , ,