właśc. Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi

Ur. 15 maja 1567 w Cremonie

Zm. 29 listopada 1643 w Wenecji

Włoski kompozytor, skrzypek i śpiewak wczesnego baroku, jeden z twórców opery

 

Jego nauczycielem był najprawdopodobniej Marc’Antonio Ingegneri, maestro do capella katedry w Cremonie. Już jako młodzieniec objawił talent muzyczny, a swoje pierwsze kompozycje opublikował w wieku 15 lat. W 1587 wydał pierwszą księgę madrygałów.

Od 1592 na służbie dworu Gonzagów w Mantui (jako suonatore di vivuola), publikował kolejne księgi (1592, 1603, 1605). Na dworze Gonzagów skomponował swoją pierwszą operę L’Orfeo (1607), po niej zaś Ariannę (1608), z której ocalał jedynie słynny Lament. W 1610 roku skomponował nieszpory Vespro della Beata Vergine.

Wkrótce poślubił Claudię de Cattaneis i miał z nią troje dzieci. Owdowiał w 1607 roku. Po śmierci księcia Vincenta Gonzagi w 1612 roku odszedł z dworu i objął posadę maestro di capella w weneckiej bazylice św. Marka. Było to jedno z najbardziej prestiżowych stanowisk muzycznych w ówczesnej Italii. W 1632 roku przyjął święcenia kapłańskie. Uprawiał w tym czasie przede wszystkim muzykę sakralną – psalmy i koncerty wokalne zebrane w księgę Selva morale e spirituale (1640) oraz kolejne księgi madrygałów (1614, 1618, 1632, 1638 – z dialogiem dramatycznym Combattimento di Tancredi e Clorinda). W Wenecji wystawił swoje ostatnie opery: Il ritorno d’Ulisse in Patria, 1640, Le nozze d’Enea con Lawinia, 1641 (zaginiona) i L’incoronazione di Poppea, 1643. Zmarł 29 listopada 1643 roku w Wenecji.

Opery Claudia Monteverdiego

Słowa kluczowe: Monteverdi, opera barokowa, opera włoska