Il Flaminio – Flaminio

commedia per musica w trzech aktach
muzyka Giovanni Battista Pergolesi
libretto Gennaro Antonio Federico
premiera w Teatro Nuovo w Neapolu, jesień 1735

Premierowa obsada:
Polidoro, brat Agaty, zakochany w Giustinii (tenor) – Pietro Vitale
Flaminio, występujący pod imieniem Giulia, kochanek Giustinii (sopran) – Antonia Colosanti
Giustinia, młoda wdowa, zakochana we Flaminiu (mezzo-sopran) – Paola Fernandez (?)
Agata, siostra Polidora, zakochana w Giuliu (sopran) – Anna Cialfieri
Ferdinando, narzeczony Agaty (tenor) –
Checca, służąca Giustinii (sopran) – Margherita Pozzi
Bastiano, służący Polidora (bas) – Girolamio Piani

Akt I

Polidoro mieszka z siostrą Agatą w willi pod Neapolem. Jest zakochany w młodej wdowie, Giustinii, która zgodziła się za niego wyjść. Jednak Giustinia kocha się w sekretarzu Polidora, Giuliu, w którym rozpoznała swego dawnego adoratora, Flaminia. Agata również kocha się w Giuliu. Przybywa jej narzeczony, Ferdinado, spotyka się jednak z chłodem ze strony Agaty. Giustinia podejrzewa, że Giulio odwzajemnia uczucia Agaty, ten jednak odrzuca oskarżenia. Polidoro zaleca się do Checci, służącej Giustinii, którą adoruje jego służący Bastiano.

Akt II

Ferdinando chce odzyskać serce Agaty. Giustinia z trudem znosi obojętnośc Giulia. Polidoro odkrywa uczucie, jakim siostra darzy jego sekretarza i zwalnia go. Flaminio wyznaje uczucia giustinii, jednak nie odkrywa swojej prawdziwej tożsamości. Podczas urodzin Checci Polidoro odbywa wyścig w workach z Bastianem, co Giustinia wykorzystuje jako pretekst do zerwania zaręczyn.

Akt III

Flamino odrzuca zaloty Agaty i wzdycha do Giustinii. Porzucony Polidoro postanawia go zabić, jednak jego strzelba nie jest nabita. Giustinia oddaje rękę Flaminiowi, Agata zgadza się poślubić Ferdynanda, a Checca – Bastiana.

 

Słowa kluczowe: Neapol, opera barokowa, opera włoska, Pergolesi