Tamerlano

Tamerlano HWV 18

dramma per musica w trzech aktach
muzyka Georg Friedrich Haendel
libretto Niccolò Francesco Haym według Agostina Piovonego
premiera w Kings Theatre na Haymarket w Londynie, 31 października 1724

Premierowa obsada
Tamerlano (alt-kastrat) – Andrea Paccini
Bajazet (tenor) Francesco Borosini
Asteria (sopran) – Francesca Cuzzoni
Andronico (alt-kastrat) – Senesino
Irene (alt) – Anna Dotti
Leone (bas) – Giuseppe Maria Boschi

Akt I

Sułtan Bajazet jest więźniem Tamerlana. Córka Bajazeta jest narzeczoną Andronica, greckiego generał. Jednak Tamerlano zapałał do niej uczuciem i jest gotów zapomnieć o swojej narzeczonej księżniczce Irene. Tamerlano rozkazuje Andronicowi zdjąć więzy Bajazetowi. Ten chce się targnąć na życie (Forte e lieto), jednak Andronico go powstrzymuje, przywołując jego miłość do córki. Sam przyrzekł Asterii, że zrobi wszystko, aby ocalić jej ojca. Tamerlano chce obdarować Andronica tronem Bizancjum i ręką Irene, oczekując w zamian, że wyjedna on zgodę Bajazeta na ślub Tamerlana i Asterii (Vo dar pace). Andronico jest w rozterce (Bella Asteria), Tamerlan wyznaje uczucie Asterii i zdradza jej swój plan. Asteria obawia się, że Andronico zrezygnuje z niej na rzecz bizantyjskiego tronu (Se non mi vuol amar). Bajazet odmawia Tamerlanowi (Ciel e terro), Asteria wątpi w uczucia Andronica (Deh lasciatemi il nemico). Andronico wita na dworze Irene, którą informuje o zmianie planów małżeńskich Tamerlana i namawia do zachowania incognito. Wciąż jednak dręczą go obawy miłosne (Benchè mi sprezzi).

Akt II

Tamerlano informuje Andronica, że Asteria wyjdzie za niego wbrew woli ojca (Belle gara). Asteria ma pretensję do Andronica, że popycha ją ku tej decyzji (Non è più tempo). Andronico szuka wsparcia u Bajazeta (Cenco in vanno), ten zaś obiecuje księciu, że odwiedzie córkę od tego pomysłu (A suoi piedi). Asteria zdobywa zaufanie Irene. Andronico jest coraz bardziej zdesperowany – chce zabić Asterię i odebrać sobie życie, jeśli dziewczyna poślubi Tamerlana (Più d’una tigre altero). Podczas ceremonii ślubnej Bajazet grozi córce samobójstwem, ta jednak żąda, by go usunąć. Bajazet i Andronico są oburzeni postępowaniem Asterii. Pojawia sie Irene , która wraz z Bajazetem próbuje odwieść Asterię od decyzji o ślubie. Ta w końcu wyjawia swój plan – chciała zabić Tamerlana podczas nocy poślubnej.  Tamerlano skazuje Bajazeta i Asterię na śmierć (tercet: Ecco il cor). Asteria przedkłada przebaczenia ze strony ojca i Andronica nad życie (Cor di padre, cor d’amante).

Akt III

Asteria i Bajazet czekają na śmierć, dzielą się trucizną. Tamerlano proponuje Asterii małżeństwo, ta jednaj potwierdza swoje uczucie do Andronica. Tyran żąda ścięcia Bajazeta, Asterię chce oddać niewolnikom. Asteria błaga o litość dla ojca, ten jednaj odrzuca wszelką łaskę. Tamerlano zaprasza oboje na ucztę, aby ich upokorzyć (A dispetto). Asteria i Andronico są pełni złych przeczuć (duetto: Vivo in te). Podczas uczty Tamerlano żąda, aby Asteria mu usługiwała. Ta wlewa truciznę do jego pucharu. Jednak Irene wytrąca kielich z rąk tyrana. Tamerlano żąda, aby podała ten sam napój Andronicowi i ojcu, Asteria jednak nie potrafi tego uczynić (Padre, amante). Sama sięga po truciznę, jednak Tamerlano nie pozwala jej wychylić kielicha. Bajazet obiecuje zemstę zza grobu (Empio, per farti guerra). Wypija swoją porcję trucizny i umiera przeklinając tyrana (accompagnato: Oh sempre avversi Dei!). Asteria błaga o śmierć (Padre amato). Tyran, wstrząśnięty śmiercią Bajazeta, łączy Asterię i Andronica, sam zaś poślubia Irene. Tamerlan i Andronico zawierają pokój (duet: Coronato di gigli e di rose). Irene wstępuje na tron (coro: D’atra notte).

Słowa kluczowe: , , , ,